لفور سلاملفور دوست داشتنی و زیبا

تصاویر زیبا از سد لفور در شیرگاه سوادکوه

تصاویر زیبا از سد لفور در شیرگاه سوادکوه

شعر زیبای محلی مازندرانی(منطقه لفور)

شعر زیبای محلی مازندرانی(منطقه لفور)

دریغ از ونگ و وای سرنماشون                      

دریغ از خش صدای سرنماشون

دریغ از کوکی و  کوتر   خونش                        

رمش سیو تیکای سرنماشون

دریغ از کدخدای پاک محله                          

تله ی گوک زای سرنماشون

دریغ از منگو وتشک وتلیسه                        

چمر جونکای   سرنماشون

دریغ از چشمه و بچای بچا او                        

نسیم و سوز وای سرنماشون

دریغ از گالش و  چپون و   صحرا                      

منش کیج کیجای همه چی دون

شعر غم نامه جنگل از کجوری نفتچالی

شعر غم نامه جنگل از کجوری نفتچالی

در دشت آرزو فلك خنـــــــده مي كنـــــــــد ؟

بركوه و دشت زمين بشر فتنه مي كنــــــــد

من از غم سپيدار بلند مويه مي كنــــــــم

 آن دشت سبز و دره به من خنده مي كند

من زير پاي ممرز و توسكا نشستـــــــه ام

 كهلو جسا رتي نمود به من نوحه مي کند

افرا كه قد خميده شد ، دل به شهـــــــر زد

شهري كه با وجود ش هزارفتنه ميكنـــــــد

قمري به باغ ميرو د عندليب زند پر پـــــــــر

زبعد  اين  همه محنت كجا  لانه مي كنـــــــد

شعری به زبان محلی از استاد گرانقدر باباتافته

شعری به زبان محلی از استاد گرانقدر باباتافته

لینگ  تیل  خرده  دیگر  پلم  ونه دوا نیه

میشکا بند اننه زوئه زمین گل پیدا  نیه

بزپه   گم      بئیبو     ورزا  دیگه  ورزا نیه

گو پنو شیشک بیته بو دیگه وره خدا نیه

جت  و   ازال و  بلو   کل  و  کناری    داشتمی

آخ چه بهاری داشتمی دشت نپاری داشتمی

***شو تا صواحی دست خی کلاه سنگ داری داشتمی***

دشت انده جوله بیه کاسب لینگ پیدا نیه

شو که دشت باخت بی بو فردا کمر دلا نیه

راسه چو  تک  ناشته  بو  دیگه امه لیفا نیه

وا  اگه   دنی  بیبو    بینج  از  کمل  جدا نیه

مرز و پامرز و تراز  چه   تیمه جاری داشتمی

آخ چه بهاری داشتمی سقا نپاری داشتمی 

***قند و چای و بشته زیگ چه چاشته باری داشتمی***

وقتی  که  مرادخانی امه زمین  لنگر شیئه

کر وکسو جمع بئی بو نپار پیش خره شیئه

جان اسب نفس زوئه جینکا دله یورتمه شیئه

کسو  دوشه  سرو  ننگ پسه گس دله شیئه

بینج  کیسه  و  کیله    تنه نخاری   داشتمی

آخ چه بهاری داشتمی قد  بسیاری داشتمی

سری سوم شعر سرزمین من سوادکوه

سری سوم شعر سرزمین من سوادکوه برگرفته از اشعار استادباباتافته

سرای مهر وناموس است و عصمت                    خدا را هست بر این خاک   رحمت

لفور گاهواره ی  نام   آوران   است                      که فرزندش تقی از شاعران است

بخوان منظومش از  معصومه  باکر                       که     تا     بینی  هنر اندر  مجاور

گذر   از   نردبان    عشق   او  کن                       خدا را در  بلندی    جستجو    کن

سخن      دارد ز عشق آتشینش                        ز زلف     یار و  چشم نرگسینش

تکاپو      در      پی     دلدار   دارد                        شکایت      از     فراق   یار  دارد

کلام ندبه     خیزش  سینه سوزد                        کفن       از      چادر    دلدار دوزد

امین آن     یکه   تاز   مرد  میدان                        دلیری      از      تبار   شیر مردان

به قامت   چون درخت راش بودی                         به میدان کی   ورا   همتاش بودی

توان در تن چو دریا موج زن داشت                      یلان چون مرغ دو بازو بابزن داشت

حبیب    پیلتن    از گشنیان است                      دو قرن بگذشت نامش در زبان است

همان     کوهی که او بر کوه بنهاد                       نمیرد     هرگز    او    را    نام  از یاد

گودرزی   کودک او یک طبیب است                       که بر هر تنگدستی  او حبیب است

طبیبی حاذق و موطن پرست است                      بجز خاک سوادکوه دل نبسته است

لفور   را مردی   چون آقا   برار است                     سلیمانی    دلیر و    هوشیار است